Η αγαπημένη μου σκηνή στο “Αμάρτημα”, εκεί που ακούει τη μάνα του να λέει “Σοῦ ἔφερα δύο παιδιά μου στά πόδια σου…χάρισέ μου τό κορίτσι!”……Μεγάλεεε, ανταλλαγή παιδιών με το Θεό!! Βιζυηνός, μέγας μαέστρος στο ψυχολογικό διήγημα, η γλώσσα του καταλυτική στην πλοκή, οι περιγραφές απλώς καθηλωτικές.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα το είχαν βάλει και στις πανελλήνιες του ’12, νεοελληνική λογοτεχνία θεωρητικής κατεύθυνσης…..που λες Λητώ ότι δεν αναγνωρίζουν οι “δάσκαλοί” μας το έργο των διηγημάτων του Βιζυηνού!! Το αμάρτημα των δασκάλων είναι που δεν μπορούν να βρουν τις φόρμες εκσυγχρονισμού των κλασσικών μας, αν και με την εικονογράφηση διαφόρων διηγημάτων του Παπαδιαμάντη, κάτι πήγε να γίνει (αλλά όχι από την “επίσημη” διδασκαλική ομοσπονδία, αν θυμάμαι καλά)
Το “παγερά φρικίασις” πάντως εμένα με …φρίκαρε κανονικά…….Βιζυηνός rules!
ΛΣ
Και πολύ αργότερα, στο Sophie’s choice του W.Styron βρίσκουμε την “ανταλλαγή παιδιών” που αναφέρεις Μακ.
H λέξη φρικίασις που σου φαίνεται παράξενη, ήταν μάλλον συνηθισμένη για τους λογοτέχνες της εποχής.
Όσο για τους εκπαιδευτικούς και τις επιλογές τους ανά τις δεκαετίες, ας μην συζητήσουμε καλύτερα.
Makailer
Ὅταν ἤκουσα τάς λέξεις ταύτας, παγερά φρικίασις διέτρεξε τά νεῦρά μου καί ἤρχισαν τά αὐτία μου να βοΐζουν. Δέν ἠδυνήθην ν’ ἀκούσω περιπλέον. Καθ’ ἥν δέ στιγμήν εἶδον, ὅτι ἡ μήτηρ μου, καταβληθεῖσα ὑπό φοβερᾶς ἀγωνίας, ἔπιπτεν ἀδρανής ἐπί τῶν μαρμάρων, ἐγώ ἀντί νά δράμω
πρός βοήθειάν της, ἐπωφελήθην τήν εὐκαιρίαν νά φύγω ἐκ τῆς ἐκκλησίας, τρέχων ὡς ἔξαλλος καί ἐκβάλλων κραυγάς, ὡς ἐάν ἠπείλει νά μέ συλλάβῃ ὁρατός αὐτός ὁ Θάνατος.
Η αγαπημένη μου σκηνή στο “Αμάρτημα”, εκεί που ακούει τη μάνα του να λέει “Σοῦ ἔφερα δύο παιδιά μου στά πόδια σου…χάρισέ μου τό κορίτσι!”……Μεγάλεεε, ανταλλαγή παιδιών με το Θεό!! Βιζυηνός, μέγας μαέστρος στο ψυχολογικό διήγημα, η γλώσσα του καταλυτική στην πλοκή, οι περιγραφές απλώς καθηλωτικές.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα το είχαν βάλει και στις πανελλήνιες του ’12, νεοελληνική λογοτεχνία θεωρητικής κατεύθυνσης…..που λες Λητώ ότι δεν αναγνωρίζουν οι “δάσκαλοί” μας το έργο των διηγημάτων του Βιζυηνού!! Το αμάρτημα των δασκάλων είναι που δεν μπορούν να βρουν τις φόρμες εκσυγχρονισμού των κλασσικών μας, αν και με την εικονογράφηση διαφόρων διηγημάτων του Παπαδιαμάντη, κάτι πήγε να γίνει (αλλά όχι από την “επίσημη” διδασκαλική ομοσπονδία, αν θυμάμαι καλά)
Το “παγερά φρικίασις” πάντως εμένα με …φρίκαρε κανονικά…….Βιζυηνός rules!
ΛΣ
Και πολύ αργότερα, στο Sophie’s choice του W.Styron βρίσκουμε την “ανταλλαγή παιδιών” που αναφέρεις Μακ.
H λέξη φρικίασις που σου φαίνεται παράξενη, ήταν μάλλον συνηθισμένη για τους λογοτέχνες της εποχής.
Όσο για τους εκπαιδευτικούς και τις επιλογές τους ανά τις δεκαετίες, ας μην συζητήσουμε καλύτερα.